Modern monument

In augustus 1870 kocht Godefridus H.H. (Fried) van Lanschot het pand 'De Roos' aan de Hoge Steenweg, en ging er met zijn gezin wonen. Na de dood van zijn vader in 1874 vertrok hij niet naar het ouderlijk huis aan de Markt - waar ook de firma Van Lanschot gevestigd was - maar bleef in De Roos wonen. In 1880 kocht hij het ernaast gelegen pand De Zijde Spek en bracht toen het kantoor van de firma over naar de Hoge Steenweg. Tegelijkertijd beëindigde hij de goederenhandel en richtte de familie zich enkel op het bankiersbedrijf. Inderdaad: Van Lanschot is in 1737 begonnen als een handelaar in koloniale waren (koffie, thee en suiker) die zich pas later op de geldhandel is gaan toeleggen. Fried van Lanschot (1868-1935) is de eerste echte bankier in de familie. Zij zijn dus pas een eeuw bankier, al vierde men vier jaar geleden het 250-jarig bestaan.

In 1946 kocht Van Lanschot het derde pand aan de Hoge Steenweg aan: De Pijnappel. Vanaf dat jaar werden de drie panden van Van Lanschot aan de Hoge Steenweg gerestaureerd en inwendig verbouwd. Het middelste pand werd de hoofdingang en bevat daarnaast de centrale lokettenhal. In het linkerpand zijn bureau's voor de loketmedewerkers geplaatst. Deze verbouwing geschiedde onder leiding van architect H.W. Valk. Bij de samenvoeging van de drie verschillende panden ging men er van uit dat een cliënt eerder behoefte had aan vertrouwelijke dan aan een kille afhandeling van zijn zaken. Vandaar de sfeer in het gebouw, die eerder op discretie is gericht dan op efficiency.

Tot besluit van deze renovatie werden in 1954 de huidige voorgevels aangebracht. Architect H.W. Valk ontwierp veertig jaar geleden de huidige voorgevel van de bank van Van Lanschot, naar een voorbeeld uit het Belgische Brugge. Het leek voor deze gevel alsof de drie panden één geheel vormden. Het is dus een on-Bossche gevel die toen gebouwd werd. Maar inmiddels is zij zo vertrouwd geworden, dat zelfs Bosschenaren dat niet meer weten. Is het dan zo vreemd dat een toerist er zijn camera op richt? Als men deze voorgevel bekijkt, kan men zien dat de moderne cliënt inmiddels zijn geld 'uit de muur' kan halen, en kennelijk niet de behoefte meer heeft steeds gebruik te maken van het sfeervolle interieur.